U leest het goed, als het één ding is waar ik absoluut voor wil strijden dan zijn het wel meer uren in één dag. Dagen waar je heel je to-do lijstje kan afwerken, kan genieten van vrije tijd en nog eens een berg ander werk kan verzetten. Ja, zo'n dagen zie ik wel zitten!
Mijn blog ging de laatste tijd helemaal kopje onder. Ik heb het gevoel dat ik voor even ben verdwenen, disparu! Time-management is nochtans een van mijn sterke punten, helaas gaat ook dit gedeelte volledig aan mij voorbij. Genoeg blogberichten in mijn hoofd maar waar haal ik in godsnaam nog de tijd om het te posten? Als ik dan eindelijk zo ver geraak om wat te posten word ik volledig verleid om een miljoen andere prachtige blogberichten eerst te bekijken. Vervolgens zakt de moed in mijn schoenen en is de avond voorbij.
Het is allemaal ook wel te verklaren. Ik koos er voor om naast mijn werk nog wat te gaan bij studeren. Een richting die me al sinds het verlaten van de middelbare school aanspreekt maar waar helaas de knoop niet voor werd doorgehakt, tot nu. Het vraagt veel tijd en inspanning maar het idee om ooit voor een klas te kunnen staan maakt veel goed! Vervolgens staan er nog een heel deel projecten in de wachtrij en verlangen mijn vriend en ik eindelijk naar nieuws. Blijven we in België of verhuizen we naar ik-weet-niet-waar in het buitenland?
Ik heb enorm veel spijt dat ik me niet fatsoenlijk heb kunnen inzetten voor
dit fantastisch project. De 4 van-katoen zakken die ik in januari knipte liggen nog steeds onafgewerkt op mijn to-do hoopje en de belofte om een keertje te gaan helpen kwam ik niet na. Ook
deze dames mis ik en ik ga zo blij zijn als ik in mei examens heb afgelegd en nog een keertje zal kunnen gaan!
Wees dus gewaarschuwd. De komende 2 maanden zal het hier ongetwijfeld ook nog rustig zijn. Als er tijd en zin is kruip ik met veel goesting achter de computer om nog wat te laten weten. U hoort nog van me, beloofd!
Het theepotje is een van de 'schatten' die ik tijdens de retro uitverkoop van het spit op de kop kon tikken.