Dag iedereen!
Dat ik hier even ben weg geweest, is nog zacht uitgedrukt. Mijn blog stond de laatste tijd op een laag pitje, een heel laag pitje. De oorzaak die moet je niet ver zoeken en vind je hier. Een geweldig verhaal dat de nodige energie en tijd vroeg maar dat moet ik u waarschijnlijk niet zeggen. Kort samen gevat heb ik mijn blog de laatste tijd wat links laten liggen om mij volop te kunnen storten op het Rok en Rol verhaal. Jammer, doodjammer maar kiezen is soms ook een klein beetje verliezen... Of ik nu met mijn blog ga stoppen? kort en bondig, nee! Bloggen doe ik te graag, dat is zeker.
Ik volg veel blogs van op afstand met veel 'oooh's' en 'aaaah's' als gevolg. In tussentijd zijn er ook een paar geweldige boeken gemaakt waardoor mijn vingers nog meer jeuken om achter het stikmachien te kruipen (zeker nu dat de feestdagen in aantocht zijn!). Stilletjes aan zal hier dus weer wat te zien zijn. Niet op regelmatige basis maar zo af en toe, we zien wel!
Oké, genoeg gezeverd. Laten we over gaan naar de essentie:
Het petekindje van mijn vriend werd een dikke maand geleden 1 jaar. 1, Gho, wat gaat dat snel. Het lijkt juist gisteren dat ze geboren werd. Dus 1, de tijd waarop ze handig begint te worden en dingen begint te ontdekken, heerlijk. Ik koos voor het meest typische speelgoed waar ze jaren mee zoet kan zijn, houten blokken.
Natuurlijk slingeren houten blokken al snel overal rond, zeker in de onpraktische doos waar ze oorspronkelijk in verpakt zaten. Een speelmat die direct een opbergzak kan zijn, werd het resultaat. Een beetje zoals hier maar dan toch anders.
Ze waren er best tevreden mee, de ouders dan toch. Kato was meer geïnteresseerd in de inhoud en smeet al snel met veel plezier de blokken in het rond. Missie geslaagd :)
zondag 16 december 2012
vrijdag 24 augustus 2012
Een tipje van de sluier
Het was hier nogal stil de laatste tijd maar achter de schermen zat ik niet stil.
Eindelijk kan ik het goed nieuws met jullie delen, bij deze:
http://twitter.com/VitayaTelevisie/status/238601002784288770/photo/1/large
http://www.sultansushi.be/content/rok-en-rol
Eindelijk kan ik het goed nieuws met jullie delen, bij deze:
http://twitter.com/VitayaTelevisie/status/238601002784288770/photo/1/large
http://www.sultansushi.be/content/rok-en-rol
Binnenkort meer nieuws!
ps: Dikke merci voor de leuke reacties op het gele kleedje!
donderdag 23 augustus 2012
In 't geel
Na in't blauw, nu in't geel. Het verhaal is zo goed als identiek.
Ik liep voorbij de kledingrekken in de tweedehands winkel toen ik dit exemplaar een paar seconden tussen de andere uittrok. Zoals zoveel vrouwen ga ik met mijn hand over alle kleren en laat ik mijn ogen over de stukken rollen. Als mijn ogen en hand een goede connectie maken (lees: stofje dat goed aanvoelt en er nog eens mooi uitziet ook) trek ik het kledingsstuk er even tussenuit. Alles wat er in het totaalbeeld dan ook nog eens goed uitziet, neem ik mee naar de pashokjes. Wat me bevalt in het pashokje neem ik mee naar huis.
Zo'n bezoek duurt bij mij nooit lang (in de ogen van de vriend duurt het een eeuwigheid, nu ja mannen hè?!). De tijd tussen het kledingsstuk uit het rek halen en er de winkel mee buiten stappen moet bij mij zo kort mogelijk zijn. Snel beslissen, 'ja' of 'nee', 'misschien' is geen optie! Ik kom ook nooit iets tegen dat me past. Thuis komen en achter 't stikmachien kruipen, zit er altijd in. Als ik dan toch eens iets koop waar het buikgevoel niet van goed zit, heb ik geen zin meer om er uren aan te werken.
Hoewel het er op de kapstok een erg 'verpleegster-van-in-de-jaren-stillekes-kleed' uitzag viel ik er toch voor. Leuk stofje, zo zomers, en die rij met knopjes hebben mijn hart gestolen. Dit moest en zou mijn nieuw zomerkleed worden.
Zoals je wel kan zien aan de foto's werd het 'verpleegsterkleed' mijn zomerkleedje. Ik heb er serieus mee zitten sukkelen en er op zitten vloeken maar de voor en na maakt dat allemaal goed!
Ik liep voorbij de kledingrekken in de tweedehands winkel toen ik dit exemplaar een paar seconden tussen de andere uittrok. Zoals zoveel vrouwen ga ik met mijn hand over alle kleren en laat ik mijn ogen over de stukken rollen. Als mijn ogen en hand een goede connectie maken (lees: stofje dat goed aanvoelt en er nog eens mooi uitziet ook) trek ik het kledingsstuk er even tussenuit. Alles wat er in het totaalbeeld dan ook nog eens goed uitziet, neem ik mee naar de pashokjes. Wat me bevalt in het pashokje neem ik mee naar huis.
Zo'n bezoek duurt bij mij nooit lang (in de ogen van de vriend duurt het een eeuwigheid, nu ja mannen hè?!). De tijd tussen het kledingsstuk uit het rek halen en er de winkel mee buiten stappen moet bij mij zo kort mogelijk zijn. Snel beslissen, 'ja' of 'nee', 'misschien' is geen optie! Ik kom ook nooit iets tegen dat me past. Thuis komen en achter 't stikmachien kruipen, zit er altijd in. Als ik dan toch eens iets koop waar het buikgevoel niet van goed zit, heb ik geen zin meer om er uren aan te werken.
Hoewel het er op de kapstok een erg 'verpleegster-van-in-de-jaren-stillekes-kleed' uitzag viel ik er toch voor. Leuk stofje, zo zomers, en die rij met knopjes hebben mijn hart gestolen. Dit moest en zou mijn nieuw zomerkleed worden.
Zoals je wel kan zien aan de foto's werd het 'verpleegsterkleed' mijn zomerkleedje. Ik heb er serieus mee zitten sukkelen en er op zitten vloeken maar de voor en na maakt dat allemaal goed!
zondag 19 augustus 2012
Ondertussen
Net geen maand geleden postte ik een 'what I wore' (on a rainy day). Een maand later en zo'n 20 graden warmer prijs ik mezelf een gelukkige mens, eindelijk zomer! Heerlijk hoe je tot de late uurtjes in je meest zomers kleedje op terras kan blijven zitten en kunt genieten van een fris glas water vergezeld met ijsblokjes. Dit is pas echt zomer, je hoort mij dus niet klagen. Buiten de weerstransformatie en maand verandering gebeurde er nog enkele dingen ten Huize Karo.
Ik werd een jaartje ouder en kreeg felicitaties van Mme.
voor je begint te denken dat ik madame persoonlijk ken even dit: het is mijn zus die voor dit unieke boek zorgde. Ze ging braaf gaan aanschuiven in de fnac en vroeg uitdrukkelijk naar een verjaardagsboodschap. Fijn om dan het boek open te slaan en deze boodschap te lezen!
Daarnaast genoot ik van wat vakantie.
En schuimde ik enkele rommelmarkten af voor het plezier en de leuke sfeer.
Het fijne aan zo'n rommelmarkten is dat ik nooit weet wat ik ga tegenkomen en zeker niet weet met wat ik zal thuis komen. Je ziet altijd nieuwe dingen en krijgt ongetwijfeld een nostalgisch gevoel wanneer je oud speelgoed ziet waar jezelf uren mee hebt gespeeld. Vandaag was dat niet anders, hier en daar speelgoed dat bij mij een belletje deed rinkelen maar een item schoot absoluut de hoofdvogel, onze speeltent!
Uren, dagen, weken hebben we in dat tentje verkast. Vanaf de eerste zonnestraal door de hemel brak was er één ding dat papa moest doen van ons, het speeltentje opzetten. We deden er alles in: eten, moeder en vadertje spelen, boekjes lezen,...We deden zelfs het verhaal van de drie biggetjes na waar het sterke huisje dat de wolf niet omver kon blazen uiteraard dat van ons was. Eén keer dat ons huisje opstond waren we uren zoet en dat moeten mijn ouders snel door hebben gehad want in zo'n 80 % van mijn zomerherinneringen komt dit huisje voor. Jammer genoeg braken er enkele stokken en scheurde enkele naden open. Nu is er een nieuwe die klaar staat wanneer er ooit kinderen komen want ik pas er alvast niet meer in.
Ik werd een jaartje ouder en kreeg felicitaties van Mme.
voor je begint te denken dat ik madame persoonlijk ken even dit: het is mijn zus die voor dit unieke boek zorgde. Ze ging braaf gaan aanschuiven in de fnac en vroeg uitdrukkelijk naar een verjaardagsboodschap. Fijn om dan het boek open te slaan en deze boodschap te lezen!
Daarnaast genoot ik van wat vakantie.
En schuimde ik enkele rommelmarkten af voor het plezier en de leuke sfeer.
Het fijne aan zo'n rommelmarkten is dat ik nooit weet wat ik ga tegenkomen en zeker niet weet met wat ik zal thuis komen. Je ziet altijd nieuwe dingen en krijgt ongetwijfeld een nostalgisch gevoel wanneer je oud speelgoed ziet waar jezelf uren mee hebt gespeeld. Vandaag was dat niet anders, hier en daar speelgoed dat bij mij een belletje deed rinkelen maar een item schoot absoluut de hoofdvogel, onze speeltent!
Uren, dagen, weken hebben we in dat tentje verkast. Vanaf de eerste zonnestraal door de hemel brak was er één ding dat papa moest doen van ons, het speeltentje opzetten. We deden er alles in: eten, moeder en vadertje spelen, boekjes lezen,...We deden zelfs het verhaal van de drie biggetjes na waar het sterke huisje dat de wolf niet omver kon blazen uiteraard dat van ons was. Eén keer dat ons huisje opstond waren we uren zoet en dat moeten mijn ouders snel door hebben gehad want in zo'n 80 % van mijn zomerherinneringen komt dit huisje voor. Jammer genoeg braken er enkele stokken en scheurde enkele naden open. Nu is er een nieuwe die klaar staat wanneer er ooit kinderen komen want ik pas er alvast niet meer in.
vrijdag 20 juli 2012
What I wore (on a rainy day)
Paraplu: Winkeltje in Sevilla (Spanje)
Sjaaltje: Tweedehands (uit een winkel in Canada)
Truitje: New look
Rokje: by Zoé
Groene laarzen: Bullboxer
Handtas: Tweedehands (uit mama haar handtassencollectie)
Ring: Gemaakt van een oude knoop uit de collectie van mijn oma
Ps: De foto's trekken op niet veel maar wat wil je met dat typische belgische weer?!
zondag 15 juli 2012
Verhuizen enzo
Het is hier de laatste tijd nogal stil terwijl er achter de schermen wordt gedraaid op volle toeren!
Ik ben samen met het vriendje aan het verhuizen en tot mijn grote verbazing hebben we (ik) meer spullen dan verwacht (lees: stofjes, knopen en nog zoveel ander naaimateriaal).
Ik doe dus tijdens de weekends en vrije tijd na het werk niets anders dan inpakken in dozen, uitladen en alles een plaatsje geven. We nemen onze tijd er voor, doen alles op het gemak en wennen aan het idee dat onze kamer binnenkort ergens anders zal zijn. Op naar de volgende stap!
En tussen dat verhuizen door maak ik nog pizza met de zus, mmmm pizza :)
Ik ben samen met het vriendje aan het verhuizen en tot mijn grote verbazing hebben we (ik) meer spullen dan verwacht (lees: stofjes, knopen en nog zoveel ander naaimateriaal).
zondag 24 juni 2012
In't blauw
Toen ik dit kleedje zag hangen in de tweedehands winkel werd ik instant verliefd op het prachtige stofje. Mijn geluk was slechts van korte duur want het paste langs geen kanten. Ofwel moest ik heel erg veel chocolade beginnen eten ofwel moest ik achter een stikmachine kruipen. Aangezien ik geen fan ben van chocolade was de keuze snel gemaakt, de stikmachine!
Na vele aan-en uittreksessies en stikbeurten (om vervolgens weer alles los te halen), was het af. Met de overschot van de stof die ik langs de onderkant afknipte, maakte ik nog een bijhorend lint en zo verscheen ik op een zonnige dag helemaal in't blauw.
Bij deze nog even de voor en na:
Na vele aan-en uittreksessies en stikbeurten (om vervolgens weer alles los te halen), was het af. Met de overschot van de stof die ik langs de onderkant afknipte, maakte ik nog een bijhorend lint en zo verscheen ik op een zonnige dag helemaal in't blauw.
Bij deze nog even de voor en na:
Abonneren op:
Posts (Atom)